دورکاری، مصلحت بحران کرونا است؟ این روزها با هجوم ناگهانی بحران کرونا خیلی از سازمان‌ها برای جلوگیری از زیان ناشی از تعطیلی موقت کار، ظاهراً دورکاری را به عنوان یکی از گزینه‌های جدی برای ادامه فعالیت‌های اقتصادی کسب و کار خود مدنظر قرار داده‌اند.

به هر حال، این احتمال که بتوان با بهره‌مندی از ابزارها و امکانات فناوری اطلاعات و ارتباطات، به طریقی بدون نیاز به حضور فیزیکی و قرار گرفتن در معرض ابتلا به بیماری، همان خدمات و محصولات را به مشتری ارائه داد، بسیار جذاب و برای خیلی‌ها قابل پذیرش است.

اما دورکاری، مصلحت بحران کرونا به عنوان یک فرصت جدی برای افزایش بهره‌وری سازمانی، پیش از این نیز وجود داشته و در کشورهای پیشرفته، به طور جدی روی آن سرمایه‌گذاری شده است.

ولی از آن‌جا که سازمان‌های داخلی برای انجام فعالیت‌های جاری خود به طریق معمول نیازی به پذیرش ریسک‌ها و هزینه‌های دورکاری احساس نمی‌کردند، لذا به دورکاری به عنوان راهی برای افزایش بهره‌وری سازمانی، کمتر توجه می‌کردند.

در حال حاضر، بسیاری از سازمان‌های بزرگ دنیا به دورکاری به عنوان یکی از گزینه‌های جدی در شرایط کار عادی (بدون بحران) نگاه می‌کنند و سودهای هنگفتی را از این راه به جیب می‌زنند.